Karate, a właściwie karate-do droga pustej dłoni to sztuka walki kładąca nacisk na samoobronę oraz ciągły rozwój i stawanie się lepszym, wartościowym człowiekiem poprzez podnoszenie własnych umiejętności i walkę z własnymi słabościami

Pomimo obecnego nacisku na rozwój ducha i kształtowanie charakteru, karate wciąż jest sztuką samoobrony, która opiera się na szerokiej gamie technik, od bloków, po różne rodzaje uderzeń, podcięć, rzutów i dźwigni.

Karate swoje korzenie znajduje w chińskich sztukach walki. Poprzez stosunki handlowe przywędrowały one wraz z buddyzmem zen (którego założyciel - Bodhidarma, jest uznawany za twórcę kung fu) na Okinawę - małą wyspę na południu obecnej Japonii. Wtedy jeszcze archipelag wysp Riukiu był królestwem. Po dostosowaniu sztuk walki (chińskiego boksu i kung fu) do warunków wysp, powstało kenpo, które z kolei wykształtowało się w sztukę zwaną Naha-te lub Shuri-te. Sztuki te ewoluowały, aż do powstania form najbardziej przypominających obecne karate.

Sztuka rozwijała się dzięki mistrzom, którzy udzielali nauk arystokracji, a następnie, w okresie zabronienia tej sztuki, kontynuowali nauczanie w tajemnicy. W tym czasie wszyscy uważali sztukę za jedność - nie tworzyli podziału na style, sztuka różniła się zależnie od tego, kto jej nauczał.

Następnie karate zostało rozpropagowane na nowo. Anko Itosu przekonał władze na Okinawie do wprowadzenia sztuki jako zajęć szkolnych. co w dzisiejszych czasach możnaby uznać za obowiązkowe zajęcia z wfu, czyli element kultury fizycznej.

Na rozgłos karate na głównyh wyspach Japońskich duży wpływ miał Gichi Funakoshi. Ten uczeń Anko Itosu i Anko Azato, który był nauczycielem, spotykał się z wpływowymi ludźmi i urządzał pokazy. Założył również własną szkołę, którą jego uczniowie nazwali Shotokan (miejsce, w którym uczy shoto - był to pseudonim artystyczny mistrza). Po latach powstała pierwsza duża organizacja zrzeszająca karateków - JKA, której wpływy rozszerzyły się na cały świat.

Na pocztku wszyscy mistrzowie, chociaż ich nauki się rożniły, traktowali je jako jedną sztukę. Gichin Funakoshi po przyjeździe do Japonii, dopasował karate do tamtejszych Japończyków. Zmienił tradycyjne nazwy na prostsze, zakodyfikował formy. Kiedy jego szkołę zaczęto nazywać Shotokan, nie wiedział jeszcze, iż rozwinie się to do dużego podziału karate. Po jego śmierci inni mistrzowie zaczęli traktować sztukę, któej nauczali, jako osobne style. W ten sposób powstały tak popularne 'działy' karate jak Shotokan, Wado ryu, Shito ryu, Goju ryu, Riuei ryu i inne.